മേയ്മാസപ്പൂക്കള്‍ വിരുന്നു വന്നതും മരച്ചില്ലകളില്‍
അവ വസന്തതിനോട് കിന്നാരം പറയാറുള്ളതും ഞാന്‍
അറിഞ്ഞില്ല
കാരണം ഒരു സ്നേഹബന്ധത്തിന്റെ ഇന്നലെകളില്‍ പിച്ച
വച്ചു നടക്കുകയായിരുന്നു ഞാന്‍ ...
ഇനിയും പെയ്തു തീരാത്ത ആ നിലാമഴയില്‍
കുളിര്‍ ക്കാറ്റിനെപുനര്നു ഞാനിരിക്കുന്നു ...
നിശാശലഭങ്ങള്‍ എനിക്ക് ചുറ്റും പ്രതീക്ഷയുടെ
നുരുങ്ങുവെട്ടവുമായി കാത്തിരിക്കുന്നു ...
ഈ രാത്രി വെളുക്കുമ്പോള്‍ ഞാനറിയും
ആ പൂക്കള്‍ വിട പറയാറായി എന്ന് ...
പക്ഷെ എന്റെ കണ്ണ്നീരിനു വിരത്തിന്റെ ചുവപ്പുനിറം
പരക്കുംബോഴേക്കും അവ പൊഴിഞ്ഞു
തീര്‍ന്നിരിക്കും ... സ്നേഹത്തിന്റെ ഒരു കനികയെന്കിലും
ബാക്കിയായെന്കില്‍ ........
